Midden jaren ’80, toen ik als net in Rotterdam aanbelande kunstacademiestudent op ontdekkingstocht ging in de havengebieden ‘op Zuid’, stond er een laag wit kantoorgebouwtje ergens in de bocht voor de Wilhelminapier. Het viel met z’n moderne strakheid behoorlijk op tussen de loodsen en de leegte.
Een paar jaar later, toen een aanvang gemaakt werd met de Kop van Zuid, was het zomaar ineens verdwenen. Ik vroeg me af waarvoor het gediend had. Van wie het was. En probeerde me voor de geest te halen waar het precies gestaan moest hebben.

In 2014 kocht ik het boek over architect Sybold van Ravesteyn en daarin kwam ik het gebouwtje weer tegen. Het bleek te gaan om het ‘goederenkantoor met chefswoning Feyenoord’, uit 1926. Bijgenaamd ‘het slakkenhuis’ of ‘het fluitje van Van Ravesteyn’. Het boek beschrijft aan de hand van foto’s en tekeningen hoe het gebouw er uit zag. Het gaf me ook duidelijkheid over de precieze locatie: Wilhelminakade /Parallelweg. Maar helaas stond er geen foto bij van het gebouw in z’n omgeving.

Onlangs bood een bezoek aan het Havenziekenhuis uitkomst. Daar hing, in de wachtkamer van de dagbehandeling, een panoramafoto van de zuidoever zoals die er in het midden van de vorige eeuw bij lag. Linksonder zie je het Noordereiland; aan de overkant van het water herken je in het midden nog het Poortgebouw; en helemaal rechts, ontwaar je onmiskenbaar het gebouwtje, zo’n beetje op de plek waar nu het Wilhelminaplein ligt, aan de voet van de Erasmusbrug. Stel je voor dat het er nu nog steeds zou staan. Niet langer tussen de loodsen en de leegte, maar tussen de hoogbouw en het langsrazend verkeer. Dan zou het denk ik nog steeds in het oog springen.